Sophie Snel voegt zich bij Ko de Vliegenier, die onder een boom staat te kijken. Ze komt net van de start vandaan, waar Silven-Fabian klaarstond.
Sophie: "Zo Ko, daar ben ik weer. Ik heb net iets bijzonders meegemaakt bij de start. Het liet me zien hoeveel plezier Silven-Fabian en Geert in de sport hebben."
Ko: "Vertel, Sophie. Je lijkt er echt van te genieten."
Sophie: "Nou, er stond een jongen naast Silven-Fabian, en zijn vader sprak hem nogal streng toe. Zoiets als: ‘Je moet hard lopen! Je moet van voren zitten!’ Dat jongetje klonk helemaal timide toen hij bijna fluisterde: ‘Ja papa.’ Je zag hem bijna ineenkrimpen. Geert en Silven-Fabian stonden daar ook, en ze hoorden alles. Ze keken elkaar aan met een glimlach. En toen zei Geert tegen Silven-Fabian: ‘Veel plezier, vriend.’ En weet je wat Silven-Fabian toen deed?"
Ko: "Wat dan?"
Sophie: "Hij schreeuwde vol enthousiasme: ‘Jaaaah!’ Het was alsof hij dat moment wilde vullen met pure blijdschap. Het jongetje keek zelfs even op en glimlachte voorzichtig. Plezier, Ko, dat is waar het hier echt om draait."
Ko: "Wat een mooie manier om de spanning te breken. Dat is wat sport zo bijzonder maakt."
Ze kijken naar de wedstrijd. In de eerste ronde komt Silven-Fabian voorbij als twintigste, achteraan in een groepje. In totaal waren er 23 inschrijvingen.
Ko: "Daar gaat-ie! Mooie houding, hè? Je ziet dat hij energie heeft."
Sophie: "Zeker weten. En dat plezier straalt er echt vanaf. Hij loopt echt voor zichzelf, niet voor een plek."
Bij het ingaan van de tweede ronde schuift Silven-Fabian naar voren. Ko en Sophie besluiten naar de finish te lopen. Ze zien de eersten al binnenkomen en wachten tot Silven-Fabian verschijnt. Dan zien ze hem in een sprintduel, met een grote lach op zijn gezicht.
Ko: "Kijk daar, Sophie! Dat is onze jongen!"
Sophie: "En hij wint dat duel ook nog! Zeventiende! Wat een geweldige prestatie."
Na de finish komt Silven-Fabian enthousiast naar Sophie toe, met een medaille om zijn nek en een tas in zijn hand. Hij kijkt in de tas en ziet dat er een pakje choladedrank in zit.
Silven-Fabian: "Sophie, kijk! Ik heb een medaille én een tas gewonnen. Maar... mag ik nu chocolademelk? Wil jij het pakje openmaken?"
Sophie pakt lachend het pakje en opent het voor hem.
Sophie: "Natuurlijk. Maar vertel eens, hoe vond je het vandaag?"
Silven-Fabian: "Het was heel leuk! Ik deed het eerste rondje rustig aan en daarna ging ik versnellen. Maar die scherpe bochten, dat was wel lastig."
Ko: "Dat klinkt als een slimme tactiek, Silven-Fabian. En je hebt het geweldig gedaan!"
Terwijl ze teruglopen naar de auto, geeft Silven-Fabian een gekregen Luikse wafel aan Ranomi-Dinh, die mee was als supporter.
Silven-Fabian: "Hier, Ranomi. Voor jou! Vandaag was zo leuk."
Ranomi glimlacht en neemt de wafel aan. Het plezier van de dag straalt nog steeds van hen af terwijl ze naar huis gaan.