Nadat Silven-Fabian zijn laatste 600 meter van het seizoen had gelopen, was het duidelijk dat hij niet alleen sneller, maar ook met meer plezier had gerend. Zijn stralende lach onderweg en over de finish sprak boekdelen. Hij had de hele wedstrijd voor Lars Schouten van AV Sparta gelopen en verbeterde zijn persoonlijke record met een tijd van 2:54,17. Terwijl hij vol enthousiasme naar zijn vader rende, stond Sophie Snel vol trots toe te kijken. Het was een dag vol vreugde en groei voor de jonge atleet.
Sophie Snel (lachend): "Silven-Fabian, wat liep je met een grote glimlach! Was het echt zo leuk?"
Silven-Fabian (nog hijgend): "Ja! De 600 is het leukst! Rennen, snel... en lachen!"
Sophie Snel: "Ik zag het! Zelfs onderweg, terwijl je zo hard ging, had je plezier. Dat is het belangrijkste, hè?"
Silven-Fabian (enthousiast): "Ja! Heel leuk! En ik liep voor Lars!"
Sophie Snel (licht verbaasd): "Lars? Wie is dat?"
Silven-Fabian (met een stralend gezicht): "Lars... met dat gele shirt van AV Sparta. Hij bleef in Den Haag voor me! Nu... ik voor hem!"
Sophie Snel (glimlachend): "Wat goed van je! Dus je herkende hem nog van die keer in Den Haag? Je wordt echt steeds sterker!"
Silven-Fabian (met grote ogen): "Ja! Ik ga beter!"
Sophie Snel: "Ja, echt! Je hebt je oude tijd dik verbeterd. Maar het mooiste was je lach. Rennen met plezier, daar gaat het om."
Silven-Fabian (stralend): "Plezier... Ja! Ik ga beter! En straks... op vrijdag... met papa en Ranomi trainen. Ouder-kind!"
Sophie Snel (met een warme glimlach): "Dat wordt heel leuk, maar dat gaat pas in de lente beginnen. Nog even geduld, Silven-Fabian."
Silven-Fabian (licht teleurgesteld, maar snel weer vrolijk): "Ooh... maar dan ga ik nóg beter rennen!"
Sophie Snel (lachend): "Dat weet ik wel zeker. Tot die tijd kun je alvast blijven oefenen!"
Silven-Fabian (lachend): "Ja! Meer rennen!"
Sophie Snel (trots): "Nou, met zo'n mooie tijd als 2:54,17 ben je goed bezig! Wat een vooruitgang, Silven-Fabian!"
Silven-Fabian (verbaasd): "Echt 2...54? Sneller dan de vorige keer?"
Sophie Snel: "Ja, je bent gewoon een raket vandaag!"
Silven-Fabian (glunderend): "Een raket... met een lach!"
Silven-Fabian ziet zijn vader aankomen. Vol vreugde roept hij: "Papa!" en rent op Geert af, die hem tegemoet komt met zijn gewone hardloopschoenen in de hand.
Sophie Snel blijft achter en glundert terwijl ze Silven-Fabian enthousiast naar zijn vader ziet rennen. Ze ziet hoe Geert zijn zoon opvangt, trots op zijn prestaties.
Geert (lachend): "Ik zag je! Bij het 400-meterpunt liep je gewoon met een lach voorbij."
Sophie Snel (knikkend): "Ja, en hij kwam met een lach van oor tot oor over de finish! Het was prachtig om te zien."
Geert (met een brede glimlach): "Dat is het belangrijkste. Plezier tijdens het rennen."
Sophie Snel: "En niet alleen dat, Geert. Hij liep 2:54,17! Wat een verbetering."
Geert (onder de indruk): "Plezier én dan rennen als een raket. Wauw, Silven-Fabian!"